บทที่ 157 รู้ค่าเมื่อสายไป (60%)

“กลับไปหาเขาดีไหมวะ กูรู้ว่ามึงยังรักเขาอยู่”

“ไม่! กูจะไม่กลับไปอีกแล้ว!”

ถึงแม้เสียงที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากสั่นระริกจะฟังดูสั่นเครือ แต่แววตาของปิยฉัตรกลับมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว ในแบบที่คนที่ซี้กับเธอมากที่สุดอย่างธารธาราไม่เคยเห็นมาก่อน

“มึงตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม”

“อืม…”

“โอยยยยย…กูใจหายว่ะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ